Paradoksal Değişim Kuramı
Karakterim mi değişti, yoksa kendimin farklı özelliklerini mi keşfettim?
Geriye dönüp baktığımda; bir çok inanç ve davranışımın bugün olan halinden çok daha farklı olduğunu görüyorum. Şu anda benim için büyük stres faktörü olan topluluk önünde konuşma, sunum yapma, fikirlerimi açıklıkla dile getirme daha önceleri ne kadar da kolaymış ve ne kadar da istekliymişim…
Daha detaylı düşündüğümde ise farkettiğim en önemli şey; bugünkü Ezgi kişisel gelişimi için bir çok şey yapmış, hep daha fazla ne öğrenebilirim diye bakmış ve aktaracakları sırasında mükemmeli hedefliyor. Daha önceden ise kim olduğunu olduğu gibi kabul etmiş, bildiğini bildiği kadar ve elinden geldiği kadar aktarmış; kırılganlığı, hatayı göze almış.
Peki tüm bunların “Paradoksal Değişim Kuramı” ile bağlantısı nedir?
Kuram der ki: Değişim, kişinin olmadığı bir kişi gibi olmaya çalışmasıyla değil ancak olduğu gibi olmaya çalışmasıyla sağlanabilir.
Değişmek, dönüşmek istediğimiz nedir bilmemiz çok önemli, daha da önemlisi şu an da kimim? Şu an ne deneyimliyorum? sorularının cevapları kritiktir. Bu cevapları kabul etmek, kapsamaktır değişmenin gelişmenin ilk kuralı.
Nerede olduğumuzu bilmezsek, gideceğimiz yer için nasıl rota oluştururuz ki?
Bugün topluluk önünde çok iyi bir konuşmacı olmak istiyorsam; önce topluluk önünde konuşurken ne deneyimliyorum? Ne zaman sesim titriyor? Ne zaman heyecanlanıp söyleyeceklerimi karıştırıyorumun cevaplarını görüp onları kabullenmek değişime başlamaktır. Andaki deneyime izin vermektir.
Sesimin titremesini görmezden gelerek geçmesini beklemem sağlıklı olmayabilir. “Evet şu durumlarda sesim titriyor çünkü… ” şeklinde andaki deneyimimizi kabul ettiğimizde, duygumuzu gördüğümüzde ve kapsadığımızda değişmeye başladık demektir.
Şu anda nasıl bir yaşam yolculuğundasınız?
Anda hangi duygularınız baskın?
Sevgilerimle…